Reizen door Tijd en Ruimte
Dit verhaal wil ik graag met jullie delen.
Door de jaren heen ben ik, onder andere door hypnose, op zoek gegaan naar verschillende levens die me in het hier en nu verder zouden kunnen brengen. Sommige hebben meer vragen opgeleverd dan antwoorden, maar dat is wellicht ook te verwachten. Als je, net als de gemiddelde aardbewoner, duizenden levens op aarde of elders in het universum hebt gehad, kunnen die niet allemaal even spannend, vernieuwend of lang zijn. De levens die mij het meest zijn bijgebleven, zijn die van heel lang geleden. En als ik zeg ‘heel lang geleden’, bedoel ik dat ook: tussen de 5.000 en 25.000 jaar terug.
Er zijn een paar levens die bijzonder zijn blijven hangen en waarvan ik nu veel heb geleerd. Tegelijkertijd zijn er ook levens die ik heb moeten accepteren voor wat ze waren en die ik nu heb losgelaten, vooral als ze als heel negatief werden ervaren. Spiritualiteit is een rode draad in bijna al mijn levens, en in veel ervan heb ik zaken laten liggen. Ik kan niet zeggen dat ik het nu perfect doe, maar ik ben me bewust dat ik deze keer een andere weg kan bewandelen. Als het straks mijn tijd is, weet ik dat ik niet meer terug hoef. Aarde is voor mij niet altijd de meest aangename plek om te zijn geweest, maar mijn kijk hierop is veranderd, omdat ik nu meer inzicht heb dan ik ooit dacht te kunnen hebben. Daarom wil ik dit graag met jullie delen.
Duisternis
Iedereen draagt een duistere kant in zich; geen mens is hier een uitzondering op. Hoe verlicht je ook bent, er hoort een balans te zijn, en wat je voedt, zal de overhand krijgen. Als je ervoor kiest om verlicht te zijn, krijgt de duisternis in jou minder kans om zich te manifesteren. Maar dat betekent niet dat het er niet is. Net als iedereen heb ik ook duistere levens gekend. In sommige ben ik vermoord, en in andere was ik degene die moordde. Het is niet de keuze van de ziel om te doden; vaak dwingt de omgeving je om beslissingen te nemen die onomkeerbaar zijn.
Ik heb verschillende levens mogen onderzoeken die ik leidde in Atlantis en de eerste periode van Egypte. Een deel van de Atlantiërs legde de bouwstenen voor Egypte en heeft bijgedragen aan de bouwprojecten daar. Zij beschikten over technologie en kennis die ze mochten gebruiken om indrukwekkende bouwwerken te realiseren. In beide tijdperken ben ik verschillende keren hogepriester(es) geweest. Hoewel het misschien bijzonder klinkt, zie ik het slechts als een titel voor iemand die kennis van spiritualiteit en kosmos doorgeeft en onderwijst. Daar komt mijn liefde voor kristallen, edelstenen en het buitenaardse vandaan.
Ik had echter een nare herinnering aan Egypte, waarin ik als hogepriester verschillende farao’s heb vergiftigd en hen een pijnlijke dood liet sterven. Het heeft me lang achtervolgd, maar ik heb het nu achter me gelaten, omdat ik nu anders denk en voel. Het is niet erg om een donkere kant te hebben gehad; zolang je je ervan bewust bent, kun je het transformeren. Door die ervaring begrijp ik nu waar bepaalde fascinaties in het heden vandaan komen. Ik heb dit geaccepteerd en losgelaten. Een goede vriend heeft me hierbij geholpen, en ik ben hem erg dankbaar. Om het negatieve niet te veel te voeden, laat ik het hierbij en wil ik graag een ander deel van mijn verhaal delen.
Het Lichtwezen
Mijn eerste ervaring bij het Titicacameer in Peru
Mijn hypnosetocht begint altijd op een tijdlijn. Deze geeft aan in welk jaar ik zal aankomen. Maar deze keer was anders. De tijdlijn verscheen en verdween direct onder mij vandaan. Ik bevond me in een leegte. Terwijl ik probeerde me te concentreren op mijn omgeving, ontdekte ik niets. Plotseling bevond ik me in een bubbel en werd ik in een oogwenk via een tunnel door de kosmos gestuurd, met als eindbestemming de aarde!
Van het ene moment op het andere zat ik op een richel aan de rand van een berg. Ik keek naar mezelf, en ik was… niets, of juist alles, hoe je het ook wilt noemen. Met mijn geestelijke ogen keek ik om me heen en zag een enorm meer liggen (toen wist ik nog niet welk meer het was). Ik keek dieper en snapte niet wat ik daar deed. Ik wilde er helemaal niet zijn, maar mijn ogen vielen op een plek aan de overkant van het water. Aan de rand van het meer lag een dicht bebost, donker gebied. Mijn aandacht werd getrokken naar een opening die als een geheime plek aanvoelde, alleen zichtbaar van een grote afstand.
Mijn gedachten brachten me dichterbij, en ik zag beweging bij de ingang: een volk met pygmee-achtige kenmerken, schaars gekleed, met symbolen over hun hele lichaam en beenderen als versiering. Ze gingen dieper de aarde in, en ik realiseerde me dat hier een stad lag, diep in het bos en onder de grond. Een stenen trap leidde naar beneden, naar water. Toen ik naar het water keek, besefte ik dat hier geofferd werd. Een onbehaaglijk gevoel bekroop me, en ik wilde weg. Met die gedachte was ik ineens terug op de berg, op de richel.
De scène veranderde. De bossen verdwenen en maakten plaats voor gras en hier en daar een rots. Dit was een weergave van veranderingen over duizenden jaren, en ik zat nog steeds op diezelfde richel. Ik vermoed dat ik vaker terugkeerde naar deze plek om te observeren. Mijn aandacht werd getrokken naar een rots met een vierkant erop. Dit beeld bleef me bij toen ik terugkwam uit de hypnose, zonder te weten dat ik hier jaren later zou terugkeren.
De Terugkeer
Die terugkeer heeft inmiddels plaatsgevonden. Samen met een vriend ging ik in meditatie, omdat we onafhankelijk van elkaar op zoek gingen naar gecodeerde ingangen in de aarde. Terwijl ik online zocht, viel mijn oog op een afbeelding van een rots met een vierkant erop. Een rilling ging door mijn lichaam: die poort was mij bekend! In hypnose had ik deze al gezien. Het was Peru, bij het Titicacameer. Die poort was er echt!
Dit was het teken om samen met mijn vriend op onderzoek uit te gaan. In meditatie gingen we samen naar de poort, en ik kon met mijn geestelijke lichaam zo door de rotsen heen, net als mijn vriend. In deze ruimte was ik weer niets en alles tegelijk en zag dezelfde stenen trap naar beneden als eerder. De ruimte was licht en helder, heel anders dan wat ik eerder had waargenomen. De trillingen waren hier ook hoger.
Beneden bij het water aangekomen, werd ik in een bubbel geplaatst en door ondergrondse gangen geslingerd, steeds verder de aarde in. Ik voelde me veilig in de bubbel en stuurde mijn gedachten vooruit. Uiteindelijk zag ik een einde in zicht. De snelheid werd minder en net voordat ik uit een berg zweefde, verdween de bubbel en kon ik het laatste stuk lopen. Het licht in de opening van de berg was prachtig, en ik voelde dat het kouder werd. Ik stond nu in een besneeuwde omgeving en herkende dat ik aan de andere kant van de wereld was: ik was in Tibet, op een hoge berg.
Toen ik omkeek, zag ik dezelfde markering op de berg als in Peru. Ik was in enkele seconden van de ene naar de andere kant van de wereld gereisd. Dit alles om anderen te laten weten dat ook hier een sterrenpoort is. Een gecodeerde poort, toegankelijk voor degenen die de weg willen vinden in een hogere trilling, om zo in het dagelijks leven te evolueren tot een volledig mens.
Reactie schrijven